با ما همراه باشید تا بیشتر با اثبات مالکیت ورثه آشنا شوید.

در این مقاله سعی داریم در مورد اثبات مالکیت ورثه توضیحات جامع و کاملی را برای شما ارائه دهیم، همچنین در مورد اینکه وراثت و انحصار وراثت به چه معنا است، توضیح می دهیم و شما را با این مطالب آگاه می کنیم.

1. انحصار وراثت چیست؟
2. چه مرجعی به اخذ گواهی انحصار وراثت می پردازد؟
3. اثبات مالکیت ورثه چیست؟
4. وراثت در گذشته به چه صورت بوده است؟
5. چه کسانی به عنوان سهم الارث شناخته می شوند؟
6. انحصار وراثتی که برای اثبات مالکیت ورثه صورت می گیرد، دارای چه ویژگی هایی است؟
7. چه افرادی می توانند از دادگاه درخواست گواهی انحصار وراثت را داشته باشند؟
8. استشهادیه چیست؟
9. سیاهه اموال چیست؟
10. اثبات مالکیت ورثه برای چه افرادی الزامی است؟
11. آیا وصیت نامه در اثبات مالکیت ورثه نقش به سزایی دارد؟
12. وصیت چیست و انواع آن را نام ببرید؟
13. طبق قوانین مدنی وصیت به چند نوع تقسیم میشود نام ببرید؟
14. شرایط صحت وصیت نامه را نام ببرید؟
15. انواع وصیت نامه را نام ببرید؟
16. بندهایی که در وصیت نامه ذکر میشود را بیان کنید؟
17. دلایلی که ورثه می توانند ادعای مالکیت را داشته باشند را نام ببرید؟
18. شرایط دعوای اثبات مالکیت ورثه را بیان کنید؟

انحصار وراثت

اولین گامی که برای تعیین تکلیف اموال و میراث شخص متوفی انجام می شود، انحصار وراثت است. انحصار وراثت به این معنا است که چه تعداد از افراد از شخص متوفی ارث می برند و این بخش به عنوان سهم الارث هر وارث شناخته شده است.

مراجعی که صلاحیت قانونی را دارند، تعداد وراث را بررسی و مورد تایید قرار می دهند و رای نهایی را صادر می کنند که به این رای گواهی انحصار وراثت می گویند. مراحل اخذ صدور انحصار وراثت به این شرح است که:

بعد از اینکه فوت متوفی طبق قوانین و ضوابط ایران تایید شد، موضوع فوت متوفی و همچنین تاریخ فوت متوفی نخست در سیستم الکترونیکی اداره ی ثبت و احوال ثبت می گردد و بعد از اینکه شناسنامه ی متوفی باطل شد، سپس گواهی فوت متوفی صادر شده و تحویل ورثه ی متوفی داده می شود. گواهی فوت به عنوان یکی از مدارک مورد نیاز برای اخذ انحصار وراثت است.

مرجع قانونی اخذ گواهی انحصار وراثت

برای اخذ این گواهی یک نفر از وراث شخص متوفی و یا هر فردی که نسبت به این اموال منفعتی برای او دارد و همچنین در بعضی از موارد وکیل شخصی متوفی باید به شورای حل اختلاف آخرین محل دائمی که متوفی در آن سکونت داشته است، حاضر شود و برای اخذ گواهی انحصار وراثت دادخواستی را به این مرجع قضایی ارائه دهد.

قبل از اینکه اثبات مالکیت ورثه صورت بگیرد، وراث باید تمامی مراحل قانونی را نیز انجام دهند تا کلیه ی اقدامات از طریق قانونی و طبق ضوابط پیش برود. مدارکی که وراث باید برای گواهی انحصار وراثت به مرجع قضایی ارائه دهند، شامل:

یکی از مدارک الزامی که شخص باید برای گواهی انحصار وراثت ارائه دهد، اصل گواهی فوت و کپی برابر اصل آن است.

پیشنهاد می کنیم از مقاله شرایط ابطال وصیت نامه دیدن کنید.

اصل شناسنامه و کارت ملی تمامی وراث

یکی دیگر از مدارک ضروری که برای اخذ این گواهی مورد نیاز است، اصل شناسنامه و کارت ملی تمامی وراث شخص متوفی که باید دارای مهر کپی برابر با اصل باشد تا مورد تایید قرار بگیرد.

دادگستری فرم مخصوصی را به وراث ارائه می دهد که در این فرم باید اسامی تمامی وراث ذکر شود و دو نفر از افرادی که متوفی و وراث را به طور کامل شناخت دارند، در دفاتر اسناد رسمی حضور داشته باشند و در فرم مخصوص امضاء های لازم را انجام دهند و همچنین امضای شاهدها هم باید توسط دفاتر اسناد رسمی مورد تایید قرار بگیرد.

وراث متوفی باید تمامی اموال و دارایی های منقول و غیرمنقول شخص متوفی را به اداره ی دارایی محل سکونت شخص متوفی تحویل داده و در قبال آن رسید دریافت کنند و تمامی این مدارک را همراه با تقاضای گواهی انحصار وراثت تحویل مراجع قضایی دهند.

تنظیم دادخواست برای اخذ گواهی انحصار وراثت به صورت فرم چاپی که صادر می شود.(به این صورت که فوت شخص را در روزنامه آگهی داده تا اگر دین و یا بدهی به این شخص دارد را شناسایی کرده و پرداختی ها صورت بگیرد.)

نکته انحصار وراثت

بهتر است، بدانید که در زمان ارائه دارایی های متوفی به اداره ی دارایی، نیازی به پرداخت مالیات به این بخش نیست. بعد از اینکه وراث متوفی تمامی این مراحل را برای انحصار وراثت انجام دادند و مجوزهای رسمی را از مراجع قضایی اخذ کردند، می توانند برای خرید و یا فروش اموال متوفی اقدامات لازم را انجام دهند.

اثبات مالکیت ورثه

در بعضی از موارد اثبات مالکیت ورثه جزئی از پیچیده ترین و دشوارترین مجادلات دادگاهی است. برای تقسیم اموال متوفی که بین ورثه اتفاق می افتد، مراحل مشخص و قانونی باید طی شود، اما در بعضی از موارد که وراث باید به وصیت نامه ی شخص متوفی عمل کنند، باعث می شود که بین ورثه اختلاف و درگیری به وجود بیاید. اشخاص برای اطلاعات دقیق می توانند به سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی مراجعه کنند.

برای اثبات مالکیت با هر مشخصه ای بهتر است که به دفتر وکالت معتبر مراجعه کرده تا به مشکلی برنخورید و مراحل قانونی هم به طور کامل طی شود. همانطور که توضیح دادیم وراث از نظر حقوقی اشخاصی هستند که این اجازه را دارند که بخشی از دارایی شخص متوفی را به دلیل نسبت نسبی و سببی که با متوفی دارند، برای خود دریافت کنند.

منظور از دارایی های فرد متوفی این است که کلیه ی اموالی که در زمان حیات مختص به فرد متوفی بوده است و به این شخص تعلق داشته است را دارایی می گویند.

وراثتی که برای وراث صورت می گیرد، طبق وصیت نامه انجام می شود

وراثتی که برای وراث صورت می گیرد، طبق وصیت نامه انجام می شود. در صورتیکه متوفی وصیت نامه ی را تنظیم نکرده باشد و همچنین اراده ی از سوی شخص متوفی برای مشخص کردن وراثت وجود نداشته باشد، طبق قانون قضایی برای وراث، تعداد افراد ورثه به طور کامل مشخص شده و کلیه ی دارایی ها و اموال بین ورثه تقسیم می گردد.

در بعضی از موارد وراث شخص متوفی ممکن است که شامل افراد خارج از خانواده باشند، یعنی افراد نسبی و سببی نیز ممکن است، باشند، این مورد زمانی ممکن است، پیش بیاید که شخص متوفی اسم این فرد را در وصیت نامه ی خود به عنوان یکی دیگر از وراث بیان کرده باشد که طبق وصیت نامه این شخص نسبی و یا سببی می تواند از اموال شخص متوفی نیز سهم داشته باشد.

تا زمانی که شخص فوت نکرده باشد، هیچ یک از اعضای خانواده نمی توانند ادعای وراثت داشته باشند، اصطلاح وارث زمانی صحت دارد که شخص فوت کرده باشد و در قید حیات نباشد در صورتیکه شخص زنده باشد و حتی بیمار و یا ناتوان باشد، هیچ شخصی نمی تواند برای این شخص ادعا و یا تصمیمی بگیرد.

افراد با مراجعه به سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره ی حقوقی می توانند در این زمینه اطلاعات جامع و کاملی را کسب کنند.

وراثت در گذشته

طبق قوانین و ضوابط جدید اصطلاحی که برای وراثت در نظر گرفته شده است، معمولا برای تقسیم کردن اموال و دارایی ها نظیر املاک و مستغلات است که به کار برده می شود.

در گذشته در خانواده های سلطنتی و یا خانواده های اشراف زادگان این طور بود که اولین فرزند مذکر این خانواده ها به عنوان وارث پدر در اموال به حساب می آمدند، نظیر به ارث رسیدن شخصیت کدخدا در روستاهای اطراف کشورمان و یا، همچنین دوک و لرد در شهرهای اروپایی که این الفاظ را برای خود به عنوان ارث تلقی می کردند.

این اصطلاح در گذشته معمولا مخصوص فرزند اول ذکور خانواده بود

این اصطلاح در گذشته معمولا مخصوص فرزند اول ذکور خانواده بود و سایر فرزندان از این وراثت بی نصیب بودند. اثبات مالکیت ورثه به این عنوان است که مدارک لازم که نشان دهنده ی این است که شخص به عنوان ورثه ی متوفی محسوب می شوند و می توانند نسبت به اموال متوفی دخل و تصرف داشته باشند.

این اشخاص شامل 1) فرزند 2) همسر 3) هر شخص دیگری که ارتباط سببی و یا نسبی با شخص متوفی داشته باشد، به عنوان ورثه شناخته می شوند.

لازم به ذکر است که اشخاص سببی و نسبی که عنوان کردیم، افرادی هستند که ممکن است، شخص متوفی در وصیت نامه ی خود ذکر کرده است و بخشی از این اموال را برای این اشخاص در نظر گرفته است که شما با مراجعه به سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی می توانید اطلاعات جامع تری را کسب کنید.

افراد واجد شرایط سهم الارث

طبق قوانین و ضوابط اسلامی برای ورثه دسته بندی های مختلفی را در نظر گرفته اند، افرادی که مشمول این سهم الارث هستند، شامل:

1) طبق قانون اسلامی افراد ردیف اولی که شامل سهم الارث می شوند، به این شرح هستند: 1) فرزندان،2) همسر یا همسران 3) نوه ها 4) والدین متوفی

2) ردیف دومی که شامل سهم الارث می شوند، عبارتند از: 1) پدر بزرگ و مادر بزرگ 2) اجداد 3) برادر 4) خواهر 5) فرزندان

3) و آخرین مرحله ای که شامل این سهم الارث می شوند، به این صورت هستند: 1) عمه 2) دایی 3) خاله 4) عمو و فرزندان آنها

کلیه اموال به افراد ردیف اول می رسد

که هر یک از این افراد طبق شرایط خاصی می توانند از اموال متوفی استفاده کرده و به عنوان سهم الارث شناخته شوند، بنابراین در صورتی که یک نفر از افراد ردیف اول زنده باشند، بعد از فوت متوفی کلیه ی اموال این شخص به این فرد می رسد. اگر بنا به دلایلی شخصی در ردیف اول واجد شرایط این بند نباشد، اموال متوفی به یکی از افرادی که در ردیف دوم هستند، به ارث می رسد،

بنابراین در صورتی که اشخاص ردیف اول و دوم در قید حیات نبوده و یا واجد شرایط این سهم الارث نباشند مثلا در صورتی که یکی از این اشخاص مرتکب قتل شده باشند، افرادی که در ردیف سوم نام بردیم می توانند یکی از اعضایی باشند که بخشی از سهم الارث متوفی به آنها می رسد و این افراد به عنوان وارثان متوفی شناخته شده اند،

بنابراین سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی توضیحات جامع و کامل تری را برای افرادی که واجد شرایط اموال متوفی هستند را بیان کرده است.

چند نکته در مورد سهم الارث

اگر مردی فرزندی ندارد، طبق قانون اموال به این صورت بین وراث تقسیم می شود که یک چهارم از دارایی ها به همسر متوفی و مابقی آنها هم در بین والدین متوفی نیز تقسیم می شود،

ولی در صورتی که این شخص فرزندی دارد، اموال متوفی به این صورت است که یک هشتم از دارایی های مرد به زن می رسد و سپس یک ششم از این دارایی ها به مادر و همچنین یک ششم دیگر از دارایی ها به پدر شخص متوفی می رسد و بالاخره هر چه از اموال و دارایی ها باقی ماند بین فرزندان متوفی تقسیم می شود.

اگر شخص متوفی والدین خود را از دست داده باشد و این افراد در قید حیات نباشد به جزء یک هشتم اموال همسر مابقی اموال بین فرزندان به طور مساوی تقسیم می شود.

به همین صورت اگر شخص متوفی تعدادی از فرزندان خود را از دست داده باشد، این اموال بین فرزندان باقی مانده به طور مساوی پرداخت می شود.

انحصار وراثت برای اثبات مالکیت ورثه

قبل از اینکه هر یک از وراث برای اموال و دارایی های شخص متوفی ادعایی داشته باشند، باید کلیه مراسم تدفین و خاکسپاری کاملا انجام شده باشد که هر میزان از این مراسم هزینه های را در بردارد که باید از اموال خود شخص متوفی هزینه شده بعد از اتمام این مراسم ورثه فرد متوفی می توانند برای ادعای ارث خود اقدامات لازم را از طریق مراحل قانونی انجام دهند.

انحصار وراثت طبق قانون به این معنا است که ورثه ی شخص متوفی به چند نفر محدود شده که ابتدا باید به دادگاه درخواست صدور گواهی انحصار وراثت را ارائه دهند تا دادگاه در جریان قرار گیرد و آن را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهد که این پیگیری ها به دلیل این است که شخص متوفی چند همسر و چند فرزند داشته و همچنین مشخصات کامل این افراد را در گواهی به طور کامل و دقیق عنوان کنند.

بهتر است، بدانید که هیچ یک از ورثه این اجازه را ندارند که با در دست داشتن گواهی انحصار وراثت اقدام به تقسیم اموال متوفی داشته باشند، بلکه بعد از اینکه لیست وراث توسط مراجع قضایی در گواهی انحصار وراثت عنوان گردید، بعد ورثه اجازه ی تقسیم اموال متوفی را دارند.

دادگاهی که می تواند حکم گواهی انحصار وراثت را تنظیم کند، باید نزدیکترین دادگاه به آخرین محل سکونت متوفی باشد تا پیگیری ها زودتر صورت بگیرد.

درخواست گواهی انحصار وراثت

افرادی که می توانند از دادگاه تقاضای گواهی انحصار وراثت را داشته باشند، شامل: 1) همسر 2) فرزندان متوفی 3) هر فردی که به عنوان ورثه شناخته شده باشد، 4) طلبه کاران متوفی و همچنین به جزء این افراد اگر شخص دیگری به نحوی ذینفع باشد، می توانند برای این درخواست اقدام کنند.(ذینفع به این معنا است که به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم از اموال متوفی سود می برد.

به طور مثال شخصی که یک کودک خردسال را زیر نظر حمایت خود قرار داده است، (قیم) این اجازه را دارد که از طرف این شخص چنین درخواستی را برای اموال متوفی داشته باشد. درخواست باید در دادگاه به این صورت باشد، که:1) ارائه ی کلیه ی مشخصات فرد 2) نسبت فرد با شخص متوفی 3) آدرس 4) شماره تماس به طور کامل ذکر شود.

شناسنامه ی متوفی باید از سوی اداره ی ثبت و احوال ابطال شده و همچنین گواهی فوت نیاز برای شخص متوفی تنظیم گردد که گواهی فوت با شناسنامه ی شخص متوفی ابطال شده و تقدیم دادگاه مربوطه می شود.

شما برای اطلاعات بیشتر در خصوص درخواست گواهی انحصار وراثت می توانید به سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی مراجعه کرده و مطالب گسترده تری را کسب کنید.

استشهادیه

یکی دیگر از مدارکی که باید در محضر به صورت رسمی تنظیم گردد، استشهادیه است. استشهادیه توسط دو فردی که شناخت کافی از متوفی داشته اند امضاء می گردد که در این مدرک نام کلیه ی وراث عنوان شده است.

یکی از مراحلی که باید برای انحصار وراثت انجام شود، آگهی فوت است که باید به صورت چاپی در روزنامه چاپ گردد تا از این طریق اگر شخصی نسبت به فوت متوفی اطلاع نداشته آگاه گردد و یا اگر ادعایی نسبت به اموال متوفی نیز دارد، عنوان کند. بهتر است، بدانید که هزینه ی چاپ آگهی در روزنامه باید توسط افرادی که ادعای ارث از متوفی را دارند، باید پرداخت شود.

نکته در مورد استشهادیه

این ضوابط فقط شامل شهر نشینان است و شامل افرادی که در روستا زندگی می کنند، نمی شود، زیرا افرادی که در روستا فوت می کنند، برای اطلاع دادن از فوت شخص باید آگهی ترحیم را درب منزل و یا در مکانهای عمومی که قابل رویت برای افراد روستا است، تکثیر نمایند تا همه از فوت این شخص اطلاع کامل داشته باشند.

سیاهه اموال

سیاهه اموال باید با مدارکی که در بالا توضیح دادیم تقدیم دادگاه گردد. منظور از سیاهه اموال این است که لیستی که مشخص میکند که شخص متوفی چه اندازه دارایی و اموال دارد و این سیاهه باید مورد تایید اداره ی دارایی باشد.

به جزء مدارکی که در بالا عنوان کردیم، هر یک از وراث باید کپی شناسنامه ی خود را که مهر تایید کپی برابر با اصل را به همراه درخواست تقدیم دادگاه کنند. گاهی ممکن است که دادگاه برای پیگیری بیشتر پرونده از کلیه وارثان بخواهد که اصل شناسنامه و یا اصل کارت ملی را به دادگاه تقدیم کنند.

مدارک لازم برای اثبات مالکیت ورثه

در زمان ارائه ی مدارک لازم برای اثبات مالکیت ورثه ممکن است که دو حالت پیش بیاید:

1) شخص بر مبنای قوانین و ضوابط رایج کشور، مشمول سهم الارث از متوفی باشد.

2) مورد دوم این است که فرد بر مبنای وصیت نامه ی شخص متوفی واجد الشرایط ارث از متوفی است.

در مورد حالت اول که عنوان کردیم، افرادی که به سبب رابطه ی سببی و یا نسبی که با شخص متوفی دارند، مثل 1) همسر 2) فرزندان 3) والدین شامل سهم الارث می باشند که بعد از گذراندن مراحل انحصار وراثت از طریق دادگاه و ذکر مالکیت قطعی بر اموال متوفی که اثبات گردید و دادگاه مربوطه سهم الارث هر یک از وراث را بعد از اینکه گواهی انحصار وراثت را تنظیم کردند، به وارثان متوفی اطلاع رسانی کرده که هر فرد به چه میزان حق برداشت از اموال و دارایی منقول و غیرمنقول را از شخص متوفی دارد و به وی تعلق می گیرد.

حکمی که دادگاه برای اثبات مالکیت صادر می کند

در مجموع حکمی که دادگاه برای اثبات مالکیت صادر می کند، برای تقسیم اموال بین وراث کفایت می کند و مورد تایید است، ولی در حالت دوم شخصی که بنا به هر دلیلی نام وی در وصیت نامه عنوان شده است،

علاوه بر گواهی انحصار وراثت باید وصیت نامه ی شخص متوفی را تقدیم دادگاه کنند، بنابراین دادگاه بعد از اینکه مدارک مربوطه را به طور کامل مورد بررسی و ارزیابی قرار داد سهم شخص را از سهم الارث مشخص می کند که حکم دادگاه مبنی بر اثبات مالکیت است.

شایان ذکر است که حالت سومی نیز وجود دارد که ترکیبی از حالت اول و حالت دوم است، به این صورت است که شخص علاوه بر اینکه یکی از وراث قانونی به حساب می آید در وصیت نامه ی که متوفی تنظیم کرده است، اموال دیگری به این شخص تعلق می گیرد که روال کار همانند دو مرحله ی بالا است که باید طبق ضوابط و مقررات انجام شود، ( یعنی اینکه وصیت نامه به همراه گواهی انحصار وراثت به دادگاه ارائه شده تا دادگاه حکم اثبات مالکیت را برای ورثه صادر کند.)

اثبات مالکیت ورثه

اثبات مالکیت ورثه شامل افراد ذیل می باشد:

کلیه ی افرادی که با شخص متوفی نسبت خانوادگی و یا فامیلی دارند، تحت شرایط ویژه می توانند درخواستی مبنی بر سهم الارث داشته باشند، اما هر یک از این افراد بنا به دلایل خاص نظیر 1) اختلافات خانوادگی 2) ادعاهای مطرح شده از سوی افراد نیاز مبرم داشته باشند که مالکیت قطعی خود را نسبت به سهم الارث برای دادگاه ثابت کنند،

بنابراین بعد از اینکه دادگاه برای صدور گواهی انحصار وراثت و همچنین تشخیص سهم هر فرد اقدامات لازم را انجام داد دیگر نیازی نیست که این اشخاص برای اثبات کردن مالکیت خود مراحل قانونی دیگری را برای دادگاه ارائه دهند، مگر اینکه به مرور دچار مشکل و یا اختلاف شوند که در این شرایط هر یک از وراث می توانند مجددا مراحل قانونی دادگاه را سپری کرده تا اینکه مالکیت این اشخاص نسبت به اموال متوفی به اثبات برسد.

برای اطلاعات بیشتر در زمینه ی اثبات مالکیت افراد می توانند با مراجعه به سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی اطلاعات جامع تر و کاملتری را کسب نمایند.

وصیت نامه در اثبات مالکیت ورثه

یکی از مدارک معتبر که در تمام دنیا شناخته شده است و مورد تایید میباشد وصیت نامه است که برای تعیین سهم الارث وراث مورد استفاده قرار میگیرد. افرادی که برای ثابت کردن مالکیت خود دچار مشکل و یا اختلاف نظر شده اند، می توانند به وصیت نامه ای که متوفی تنظیم کرده است، استناد کنند که این امر ملزم به ذکر نام وارث و همچنین اموال و دارایی هایی است که متعلق به فرد بوده و در وصیت نامه عنوان شده است.

وصیت نامه از نظر دادگاه و مراحل قانونی بسیار معتبر بوده و دارای اعتبار بسیار زیادی از سوی مراجع قضایی است. برخلاف تصور اقشار مختلف که از وصیت نامه دارند، این است که وصیت نامه را فقط برای تقسیم اموال در نظر میگیرند این طور نیست، بلکه شخص متوفی می تواند یک کار مشخصی را برعهده ی وراث قرار دهد که طبق قوانین وراث موظفند که به کلیه ی بندهایی که در وصیت نامه آمده است، عمل کنند،

مثلا اگر شخص متوفی در وصیت نامه ی خود در مورد بدهی و یا دین خود مطلبی را ذکر کرده باشد، این بند بر عهده ی فرزندان بوده است که باید به آن عمل کنند و بدهی شخص را به طور کامل پرداخت کنند.

وصیت نامه

یکی از اعمال حقوقی که در آن شخص وصیت کننده (موصی ) به صورت مستقیم و یا به واسطه ی شخص دیگری اموال و دارایی های خود را بعد از مرگ به این افراد واگذار می کند وصیت نامه می گویند. وصیت نامه به چند بخش تقسیم می شود که شامل:

1) وصیت موصی (یعنی وصیت کننده )

2) وصیت موصی له ( شخصی که از وصیت نامه ذی نفع بوده و از آن استفاده می نماید)

3) وصیت موصی به ( این وصیت نامه به این معنا است که چیزی که در وصیت قید شده و پرداخت می گردد)

4) وصیت وصی ( شخصی که به تمامی مواردی که در وصیت نامه ذکر شده است را اجرایی می کند.)

معنای وصی

وصی به این معنا است که از نظر شرع سرپرست و صاحب اختیار بوده و شخصی است که عامل وصیت است.

موصی به شخصی اطلاق داده می شود که نسبت به وصیت تملیکی ( یا عهدی ) اقدامی انجام می دهد و همچنین دارای اهلیت می باشد و

موارد: 1) بلوغ 2) عقل 3) اختیار 4) رشد 5) افلاس 6) ورشکستگی 7) مستی 8) بیهوشی را در وصیت نامه شرط نموده است.

یکی از بخشهایی که در وصیت نامه عنوان شده موصی له است. موصی له شخصی است که توسط وصیت تملیکی ( یا عهدی ) اموالی که به او داده میشود را مورد استفاده قرار می دهد. موصی له دارای 2 پیش نیاز است تا اینکه وصیت نامه درست و نافذ باشد، اولین شرط در موصی له این است که موجود بودن در وصیت و دومین شرطی که در موصی له باید به آن توجه شود، اهلیت دارا بودن تملک است.

معنای موصی

موصی به، به این معنا است که اموال و دارایی های که در وصیت ذکر شده است که عین باشد، (یا سودمندی و یا حق)، کلی باشد و یا خصوصی و… که در وصیت موصی به تمامی این موارد به طور کامل عنوان شده است و شخص باید دیون متوفی را پرداخت کند.

لازم به ذکر است که وصیت نامه دارای موارد مختلفی است و ممکن است که شخص وصیت کننده مال و یا دارایی خود را به فرد دیگری ببخشد و همچنین شخص دیگری را از پرداخت کردن دیونات و یا بدهی ها معاف می کند.

در بعضی از موارد شخصی که وصیت نامه را تنظیم می کند ممکن است که بخشی از اموال خود را صرف امور خیریه و یا در وصیت خود متذکر شود که بخشی از اموال خود را در راه رسیدگی به ایتام خرج کنند که سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی در این زمینه اطلاعات کاملی را بیان کرده است.

بخش ها وصیت نامه

طبق قانون مدنی وصیت به دو بخش تقسیم می شود:

وصیت تکمیلی

در بعضی از موارد شخص اموال و یا اموالی که دارای منفعتی است را در وصیت نامه خود برای شخص دیگری عنوان می نماید که به این وصیت نامه ها، وصیت تکمیلی می گویند.

این وصیت یکی از مدارک معتبری است که عمل حقوقی آن برای شخص به صورت رایگان بوده است و یا حقوقی غیر معوض است که دارای و اموال شخص فوت شده بعد از فوتش در اختیار شخص دیگری به تملک در می آید. مواردی که در وصیت نامه توسط شخص متوفی ذکر شده است، بعد از فوت متوفی تحقق یافته است.

نکته ی مهم این است که قبول موصی له، پیش از مرگ موصی اثرگذار نبوده است، به این دلیل که موصی ( شخصی که وصیت می کند) ممکن است که از وصیت خود صرف نظر کند.

اگر موصی له وصیت نامه را بعد از فوت موصی ( وصیت کننده ) قبول کند و به بندهای وصیت عمل کند و دخل و یا تصرفی داشته باشد، دیگر نمی تواند وصیت نوشته شده را رد کند و یا به عبارت دیگر تملیک موضوع هایی که در وصیت عنوان شده است، تحقق پیدا می کند.

وصیت عهدی

در بعضی از موارد فرد وصیت کننده (موصی ) از فرد دیگری می خواهد که کاری را برایش انجام دهد، به طور مثال موصی از این شخص می خواهد که بعد از فوتش بخشی از اموالش را صرف امور خیریه و یا کمک به ایتام و همچنین بدهی های که بر گردن این شخص است را از روی اموالش پرداخت کند که این وصیت نامه از نظر حقوقی وصیت عهدی نیز نامیده می شود. شخصی که وصیت فرد را می نویسد در زمان حیات موصی

( وصیت کننده ) این حق را دارد که مخالفت خود را اعلام کرده و یا بندی از وصیت نامه را قبول نکند، اما بعد از فوت متوفی مجری باید بندهایی که در وصیت نامه آمده است را به طور کامل عمل کرده و اجرایی کند.

به عنوان مثال متوفی از وصی (کسی که به وصیت عمل می کند) بخواهد که ملک شخصی را به همسر خود تقدیم کند و یا یک حج به نیابت وی انجام دهند، اگر در زمان حیات موصی این وظایف را به هر دلیلی انجام ندهد موظف است که بعد از فوت متوفی در شرایطی که برای وصی خطر جانی و یا مالی نداشته باشد، به وصیت متوفی جامه عمل بپوشاند.

شرایط صحت وصیت نامه

شرط های صحیح بودن وصیت نامه به 2 بخش تقسیم می شود که عبارتند از:

وصیت کتبی

مندرجاتی که در وصیت نامه به صورت کتبی عنوان می شود دارای اهمیت خاصی است، به دلیل اینکه این نوشته آخرین وصیتی است که وی در کمال صحت و سلامت آن را مکتوب کرده است. وصیت نامه از نظر شفاهی امکان استناد ندارد.

وصیت شفاهی

وصیت شفاهی، وصیتی است که در موارد اضطراری فرد آن را عنوان می کند، نظیر زمان جنگ و یا زلزله که شخص نمی تواند تمامی مراحل قانونی وصیت نامه را در آن پیروی کند و فقط تنها عملی که می تواند انجام دهد، این است که در حضور دو شاهد عینی وصیت خود را به صورت شفاهی اعلام کند

و یکی از این شاهدان طبق مفادی که در وصیت نامه ی شخص باید ذکر شود، تاریخ روز، ماه و یا سال را به طور دقیق ثبت کرده و به امضای حاضرین که در آن محل حضور داشته اند برساند، البته این مورد در صورتیکه شخص در قید حیات نباشد صحیح است،

ولی اگر وصیت کننده در این موارد اضطراری جان سالم به در برد، باید وصیت نامه ی خود را با توجه به قوانین و ضوابط قانونی و به صورت مکتوب تنظیم کند، بنابراین اگر متوفی وصیت خود را شفاهی به وراث اعلام کرد و ورثه به این وصیت عمل کردند در صورتی که دچار اختلاف و یا درگیری شدند، می توانند به دادگاه برای حل اختلافات خود مراجعه کنند.

اگر به هر دلیلی متوفی وصیت نامه ی خود را تغییر دهد و وصیت نامه ی دومی را تنظیم کنند، از نظر قانونی وصیت نامه ی دومی مورد تایید بوده است و اجرایی می شود که سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی اطلاعات کامل تری را برای شما ارائه می دهد.

شرایط طرفین

شرایطی که طرفین وصیت باید داشته باشند تا وصیت نامه مورد تایید باشد:

– موصی

شخصی که وصیت می کند از نظر صلاحدید باید دارای پنج شرط باشد تا مورد تایید قرار بگیرد که شامل:

بلوغ، عقل، اختیار، رشد، عدم خودکشی است و یا به عبارت دیگر وصیت کننده باید دارای اهلیت باشد

و در شرایط کاملا صحت و سلامت مجاز به دخل و تصرف اموال شخصی خود را داشته باشد.

بنابراین وصیت 1) کودک 2) شخص دیوانه 3) فرد مست 4) شخصی که به زور سخنی را مبنی بر تصرف اموال را بیان کند، خلاف قانون بوده و این وصیت معتبر نبوده است.

وصی

وصی یا شخصی که به وصیت نامه عمل می کند، باید شخصی بالغ و مسلمان و همچنین قابل اعتماد و اطمینان باشد، زیرا وصیت به شخصی که به سن قانونی نرسیده باشد، دیوانه و یا کافر باشد، اعتبار قانونی نداشته است.

نکته قابل توجه این است که اگر وصی مورد اعتماد و مورد تایید باشد، همین اصل نسبت به عمل به وصیت کفایت می کند و وصیت نامه صحیح است.

اگر وصی شرایط مندرج در وصیت را پذیرفت و تا زمانی که شخص وصیت کننده (موصی) آن را رد نکرده و یا اگر متوفی رد کرد به اطلاع وصی رسانده نشود، عمل کردن به وصیت بر شخص واجب است و مکلف به انجام وصیت نامه است، اگر وصی بعد از مرگ متوفی متوجه وصیت نامه شد، دیگر نمی تواند این مکتوبات مندرج در وصیت نامه را رد کند و باید به آن عمل کند.

اقسام وصیت نامه

وصیت نامه عادی

شخص وصیت کننده (موصی) مطالبی که خطاب به وراث خود دارد را بر روی کاغذ با یک خط خوانا مندرج می کند و برای تایید آن از چند معتمد محل تقاضا می کند تا بخش پایینی وصیت نامه را امضاء کنند و این افراد از همه لحاظ این وصیت را مورد تایید می دانند و این وصیت به عنوان وصیت نامه عادی شناخته شده است.

وصیت نامه رسمی

اگر وراث صحت و صحیح بودن وصیت نامه را مورد قبول بدانند این وصیت نامه در مراجع رسمی مورد قبول شناخته می شود که وصیت نامه رسمی می گویند.

برای اینکه اثبات مالکیت ورثه صحت کامل داشته باشد، متوفی قبل از فوت باید وصیت نامه ی خود را در صحت و سلامت به طور کامل بیان کند، بنابراین طبق موازین و ضوابط قانونی وصیت نامه به سه روش نوشته می شود که شامل:

وصیت نامه خود نوشت

این وصیت نامه به خط خود شخص وصیت کننده است که در وصیت نامه تاریخ روز، ماه و همچنین سال را به طور کامل عنوان کرده و امضایی به منزله ی تایید مطالب نیز زده شده است. بعضی از افراد به دلیل هزینه های محضری که وصیت نامه دارد و یا اینکه پنهان کردن وصیت نامه اقدام به وصیت نامه خود نوشت که با دست خود نوشته می شود را استفاده می کنند.

این وصیت نامه ها به دلیل اینکه شخص اطلاعات حقوقی کاملی ندارد و طبق ضوابط و قوانین قانونی وصیت نامه نوشته نشده است، ممکن است، دارای کم و کاستی هایی باشد که برخلاف مقررات در آن ذکر شده است.

به طور مثال، شخصی که تمایل دارد، وصیت نامه خود نوشتی را تنظیم کند و بنا به دلایلی تمایل دارد که یکی از فرزندان خود را از ارث محروم کند که در وصیت نامه قید کرده است، به دلیل اطلاع نداشتن مسائل حقوقی تصور می کند که بعد از فوت این اموال به فرزند نمی رسد که این یک باور غلطی است.

طبق ماده ی شماره ی هشتصد و چهل و سه قانون مدنی

لیکن طبق ماده ی شماره ی هشتصد و چهل و سه قانون مدنی وصیت نمودن به اضافه بر ثلث ترکه، موثر نبوده به شرطی که وارثین اجازه رسمی را صادر کرده باشند و یا بعضی از ورثه ها با این بند مشکلی نداشته و اجازه دهند، فقط بخشی از سهم شخص قابل پرداخت است،

بنابراین افراد فقط این اجازه را دارند که فقط یک سوم از اموال خود را وصیت کنند تا به وراث برسد و اگر بیش از این مقدار اموال خود را تقسیم کنند، این کار نیاز به تایید و تنفیذ وراث دارد، براین مبنا دو سوم از اموال شخص متوفی که باقیمانده است، طبق ضوابط و موازین قانون مدنی ارث بین سایر وراث تقسیم می شود.

طبق قوانین جدید هیچ شخصی در وصیت نامه ی خود که به صورت دستی نوشته این اجازه را ندارد که وراث خود را از ارث محروم کند فقط این مورد زمانی اجرایی است که شخص متوفی در زمان حیات خود تکلیف اموال را مشخص کرده و بین فرزندان خود تقسیم کرده باشد.

وصیت نامه سری

وصیت نامه ای که به واسطه ی فرد وصیت کننده نوشته شده و دارای امضاء و لاک مهر است و این اقدامات در اداره ی ثبت و احوال محل سکونت خود و یا محل دیگری که طبق آیین نامه وزارت دادگستری معین و تایید شده است، وصیت نامه این شخص به صورت امانت نگهداری می شود.

این وصیت نامه ترکیبی از وصیت نامه ی رسمی و خود نوشت است، اما تفاوتی که دارد، این است که برخلاف وصیت خود نوشت که خود شخص با دست نوشت خود آن را نوشته است، با خط هر شخص دیگری این وصیت نامه تنظیم می شود،

اما این وصیت نامه باید تاریخ و امضای شخص وصیت کننده در آن حک شده باشد و طبق قوانین و ضوابط حقوقی باید تحویل اداره ی ثبت محل سکونت و یا مکانی که در آیین نامه عنوان شده و مورد تایید است، تحویل داده شود که این مراحل اجرایی طبق قوانین امور حسبی اجرا می شود.

بهتر است، بدانید که اشخاصی که بی سواد هستند و سواد کافی ندارند، نمی توانند از وصیت نامه سری استفاده کنند و این وصیت را برای خود تنظیم کنند.

وصیت نامه رسمی

در بین تمامی وصیت نامه ها یکی از بهترین وصیت نامه ها که معتبر است و مورد تایید میباشد وصیت نامه رسمی است، به این دلیل که وصیت نامه رسمی امکان دخل و تصرف و یا اینکه جعل اموال در آن صورت نمی گیرد.

این وصیت نامه دارای چند مزیت است، که: 1) این وصیت نامه در دفاتر اسناد رسمی ثبت و تنظیم میگردد 2) نگرانی هایی که ممکن است، برای مفقود شدن وصیت نامه اتفاق بیفتد وجود نداشته.3) تحریف و یا از بین بردن وصیت نامه نیز وجود ندارد. 4) و همچنین این وصیت نامه از هرگونه خطر و یا حوادث غیر مترقبه در امان می ماند.

به همین دلیل است که مراجع قضایی این وصیت نامه را معتبر می دانند و اثبات مالکیت ورثه به راحتی و بدون اختلاف و درگیری انجام می شود. وصیت نامه رسمی به عنوان یک سند رسمی و قابل اجرا شناخته می شود و همچنین اموال و دارایی های منقول و یا غیرمنقول بدون اینکه نیازی به حکم دادگاه باشد، قابل اجرا است.

عنوان وصیت نامه

بندهایی که در وصیت نامه باید ذکر شود، عبارتند از:

– اولین بندی که در وصیت نامه باید عنوان شود، این است که جایز باشد.

– منفعت حلال داشته باشد.

– وصیت کننده باید مالک اصلی ملکی باشد که آن را به وراث خود می بخشد.

– وصیت کننده بخشی از اموال خود را که وصیت می کند باید قابلیت جابجایی و یا معامله در آن وجود داشته باشد، بنابراین طبق ضوابط و قوانین اموال و دارایی هایی که عمومی و یا موقوفه هستند، قابل وصیت نیست.

– اموالی که در آینده برای متوفی ایجاد می شود را شخص متوفی می تواند آن را وصیت کند مثلا اگر این شخص سود سپرده در آینده شامل حالش می شود را می تواند وصیت کند و به وراث خود تقدیم کند.

ابتدا باید واجبات را از اصل اموال کسر کند

– شخص متوفی در زمانی که وصیت را تنظیم می کند، ابتدا باید واجبات خود نظیر حج واجب و یا خمس و زکات که جزء بدهکاری های موصی محسوب می شود را باید از اصل اموال خود کسر کرده و پرداخت نماید، بعد با مابقی اموال خود برای ورثه تصمیم بگیرد.

– زمانی که شخص وصیت نامه را تنظیم می کند این اجازه را ندارد که تمام وراث را از ارث خود محروم نماید و یا اینکه کلیه دارایی های خود را به یکی از وراث ببخشد، زیرا وصیت نامه ای که تنظیم شده است، فقط حدود یک سوم از اموال متوفی قابل اجرا و نافذ بوده است، بقیه ی اموال طبق قوانین بین وراث تقسیم می شود.

تمامی این موارد را شخص متوفی باید در وصیت نامه ی خود به آن توجه داشته باشد تا از نظر قانونی وصیت نامه معتبر بوده و همچنین از سوی دادگاه قابل اجرا باشد. شما با مراجعه به سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی می توانید اطلاعات کامل و جامعی را در این زمینه کسب نمائید.

دلایل اثبات مالکیت

در بعضی از موارد ممکن است که در زمان اثبات مالکیت ورثه که درگیری و اختلاف نظر پیش بیاید و یا اینکه دو یا چند نفر دیگر ادعا کنند که این ملک متعلق به آنهاست که در این زمان باید از طریق قانونی اقدام کنند تا از این طریق بتوانند اختلاف را حل کنند.

یکی از راههایی که ورثه می تواند انجام دهد، این است، که اگر بنا به دلایلی شخصی ادعا می کند که این اموال و دارایی ها متعلق به اوست و در اختیار شخص دیگری قرار دارد، می تواند با به کارگیری از دلایل اثبات مالکیت نظیر 1) سند، 2) شاهد و یا اماره ید صحت و درستی ادعای اموال خود را اثبات کند.

ورثه زمانی که با این مشکل رو به رو می شوند، برای اثبات سخنان خود چاره ای جز این ندارند که دلایل اثباتی اموال را به دادگاه ارائه دهند. یکی از مهمترین مدارکی که می تواند نشان دهنده ی اثبات مالکیت ورثه باشد، سند است.

سند

اساسی ترین و اصلی ترین علتی که نشان دهنده ی اثبات مالکیت ورثه است، سند مالکیت نام دارد. طبق قانون و ضوابط کشورمان اموال و دارایی هایی نظیر املاک که در دفاتر اسناد رسمی تنظیم و ثبت شده است، دولت شخصی را مالک اصلی ملک می داند که این اموال به نام شخص ثبت شده است و این شخص مالک اصلی این اموال است.

ارزش اثبات شاهد

علاوه بر اینکه سند از اصلی ترین دلایلی است که نشان دهنده ی اثبات مالکیت است، باید به ارزش اثباتی شاهد نیز برای اثبات مالکیت نیز غافل نشویم، زیرا در بیشتر موارد می توانیم با استناد به شاهد مالکیت خود را نسبت به اموال و دارایی ها اثبات کنیم.

شخصی را برای شاهد اثبات سخنان خود به دادگاه معرفی کنیم که راستگو و معتمد باشد و از نظر ظاهری کاملا متدین و متعهد باشد که در زمان اعتراف دادگاه به این شخص اعتماد و اطمینان داشته باشد و ظاهر این شخص طوری نباشد که شهادت را خدشه دار کند و اعتباری نداشته باشد.

تصرف

تصرف که اصطلاح دیگر آن (اماره ید) می باشد، یک مورد از شیوه های اثبات مالکیت ورثه برای اموال و دارایی ها می باشد. اماره ید به این منظور است که شخصی که مالی را در اختیار خود دارد و همانند مالک واقعی با آن رفتار می کند، مالک مال شناخته می شود، مگر خلاف این امر اثبات شود.

به طور مثال شخصی که اتومبیلی را دارد و سوار می شود، مالک واقعی شناخته می شود و هیچ کس اجازه ندارد که این تصور را داشته باشد که از راه غیرقانونی و یا نامشروع این مال را به دست آورده است. اماره ید یا تصرف تا زمانی اعتبار دارد که اثبات دیگری نظیر 1) سند مالکیت 2) شاهد، خلاف امر را ثابت نکند.

در صورتی که شخصی ادعا کند که فرد متصرف مالک مال واقعی نبوده و این مطالب را با استناد به سند و شواهد موجود اثبات کند، مالکیت شخص متصرف باطل ( یا لغو) بوده است.

در شرایطی که شخصی پیدا شود و ادعا کند که مالک واقعی خودرو است و سند مالکیت را ارائه دهد، در این شرایط مالکیت متصرف باطل خواهد شد و دیگر این شخص مالک واقعی نیست.

سند مالکیت، قولنامه و همچنین بنچاق نشان دهنده ی این است که شخص مالک واقعی اموال است، بنابراین اگر شخصی ادعا کند که این اموال به شخص تعلق دارد، معیار کاملی نبوده و دخل و تصرف او جایز نیست. به طور مثال شخصی که سند اتومبیل را به نام خود زده است، مالک واقعی به حساب می آید، بدون اینکه خودرو را در تصرف خود داشته باشد.

دعوای اثبات مالکیت

این دعوا معمولا بیشتر در ملک و املاک ایجاد می شود که افراد برای ثابت کردن حق و حقوق خود در مورد مالکیت قطعی نسبت به آن اقدامات لازم را انجام دهند. یکی از اقداماتی که این اشخاص برای اثبات مالکیت خود می توانند انجام دهند:

نشان دادن قرارداد کتبی یا شفاهی

خواهان دعوای اثبات مالکیت باید برای ثابت کردن قرارداد و یا ادله ای مبنی بر اینکه نقل و انتقال مالکیت اقدامات لازم را انجام دهد، خواهان برای اثبات سخنان خود باید سند عادی مبنی بر اثبات قرارداد را ارائه دهند.

در صورتی که خواهان مدارکی برای ارائه ندارد، می تواند از قرارداد شفاهی برای اثبات ادله ی خود استفاده کند. برای طرح دعوای اثبات مالکیت مدارکی نظیر: 1) سند 2) قرارداد 3) ادله ی دال بر قرارداد شفاهی یا عادی کفایت نمی کند.

اثبات معتبر بودن قرارداد

با ثابت کردن قرارداد و یا ثابت کردن نقل و انتقالات قانونی املاک، کار خواهان دعوا برای اجرا کردن دعوای اثبات مالکیت به پایان می رسد و بعد از آن خوانده دعوا باید نسبت به دفاع از خود از این مدارک ایراد گرفته و اگر مدارکی دارد که این اثبات را بی اعتبار می کند می تواند به خواهان تقدیم کند.

اثبات معتبر بودن قرارداد به عهده ی خواهان است که ادعای اعتبار قرارداد را دارد، زیرا احتمال دارد که قرارداد معتبری تنظیم و یا ثبت شود، اما به دلایل قانونی بعد از اینکه قرارداد تنظیم شده، قرارداد فسخ و یا ابطال میگردد، خوانده می تواند با دلیل معتبر از خود دفاع کند و همچنین خواهان باید معتبر بودن قرارداد خود را ثابت کند.

اثبات مالکیت در کنار خواسته الزام به تنظیم سند

یکی از موارد دیگری که در طرح دعوای اثبات مالکیت مهم است این می باشد که موقعی که فردی که سندی عادی را در اختیار دارد، در تلاش است که مالکیت خود را اثبات نماید، باید تمامی موازین و ضوابط را برای تنظیم سند پیروی کند.

بنابراین طرح خواسته الزام به تنظیم سند به همراه اثبات مالکیت انجام می شود.

که این بند بیشتر در مواردی استفاده می شود که فردی که سندی عادی را در اختیار دارد ، در برابر شخصی که دارنده ی سندی کاملا رسمی است، تمایل دارد که مالکیت خود را ثابت نماید. طبق قانون هشتاد و چهار آیین دادرسی مدنی بند هفت، دادگاه طرح دعوای اثبات مالکیت را رد کرده، زیرا بر این باور است که دعوا مبنی بر فرض اثبات هیچ اثر قانونی ندارد و جایز نیست.

مدارک مورد نیاز برای دعوای اثبات مالکیت به واسطه ی وجود سند عادی عبارتند از:

• ارائه ی سند رسمی.
• ارائه ی رسید وجه پرداختی.
• یکی از مدارک الزامی که برای احراز هویت مورد نیاز است، داشتن کارت ملی است و همچنین کارت عابر بانک به منظور پرداخت هزینه های دادرسی که الزامی است.
• یکی دیگر از مدارک که برای اثبات مالکیت در سند عادی کاربردی است، شهادت شهود و مطلعین است.
• درخواست کتبی استعلام.
• یکی دیگر از مدارک شماره پرونده استنادی برای رسیدگی به شکایت می باشد.
• انجام تحقیقات محلی که برای دعوای اثبات مالکیت می تواند نقش مهمی داشته باشد.
• یک بخش بسیار مهم که می توان به آن استناد کرد اتیان سوگند است.
• دلایل و منضمات دیگر که برای اثبات مالکیت مورد نیاز است.

مدارک لازم به منظور گواهی انحصار وراثت

بعد از اینکه شخصی فوت کرد یکی از اساسی ترین کارها که وراث می توانند انجام دهند، تعیین و تکلیف اموال و دارایی های فرد متوفی است و همچنین برای اخذ گواهی انحصار وراثت وراث باید کلیه ی مراحل قانونی را انجام داده و همراه مدارک دیگر به دادگاه ارائه دهند.مدارکی که برای اخذ گواهی انحصار وراثت مورد نیاز است، شامل:

1)گواهی فوت 2) شناسنامه 3) کارت ملی متوفی 4) شناسنامه و کارت ملی وراث 5) استشهادیه ثبت شده در دفترخانه ی اسناد رسمی محل متوفی 6) گواهی امضاء توسط سردفتر 7) اظهارنامه ی مالیات بر ارث 8) وصیت نامه

تمامی این موارد برای دریافت گواهی انحصار وراثت لازم است که وراث باید به دادگاه ارائه دهند.

دریافت گواهی انحصار وراثت مراحل قانونی خاص خود را دارد

دریافت گواهی انحصار وراثت مراحل قانونی خاص خود را دارد که اولین گام بعد از تکمیل کردن مدارک خانواده ی متوفی، یکی از وراث به نمایندگی، کلیه ی مدارک را به شورای حل اختلاف آخرین محل سکونت متوفی تحویل داده و خواستار گواهی انحصار وراثت می شود و بعد از دریافت این گواهی دادخواست در روزنامه چاپ شده تا بعد از انجام تمامی مراحل گواهی صادر گردد.

برای دریافت گواهی انحصار وراثت یکی از وراث به نمایندگی از وراث دیگر می تواند کلیه مدارک را ارائه داده و این گواهی را دریافت کند، در غیر این صورت مراجع قضایی اقدام به استعلام می نمایند. تا زمانی که وراث گواهی انحصار وراثت را نداشته باشند، این اجازه را ندارند که در اموال متوفی دخل و تصرفی داشته باشند، حتی اگر با هم به توافق رسیده باشند، در صورتی که اموال متوفی منقول باشد و یا طبق مندرجات ماده سی و پنج قانون مدنی مطابقت داشته باشد، دخل و تصرف اشکالی نداشته است.

سوالات رایج

چه نوع وصیتی به تقسیم ارث در بین وراث می پردازد؟

وصیت نامه فقط به منظور دارایی و اموال متوفی نیست که برای وراث منفعتی را به همراه داشته باشد. طبق قانون مدنی احکامی مندرج شده است که موصی این امکان را دارد تا دین و یا اموری را برعهده ی یکی از وراث خود قرار دهد.

به طور مثال متوفی یکی از فرزندان خود را ملزم به پرداخت بدهی های معوقه ی خود می کند. وراثی که این دین بر عهده ی وی گذاشته شده فقط تا قبل از مرگ متوفی می تواند این بند از وصیت را رد کند.

بعد از فوت متوفی دیگر این شخص نمی تواند از انجام این وظیفه صرف نظر کند و باید به آن عمل کند. در وصیت نامه تکمیلی شخص متوفی که وصیت نامه خود را تنظیم کرده است، این اجازه را دارد که بخشی از اموالش را بعد از مرگ به صورت رایگان در اختیار شخص دیگری قرار دهد،

البته طبق قانون مدنی متوفی فقط تا یک سوم از اموال خود را اجازه تقسیم دارایی و یا اموال خود را دارد و در صورتی که بخواهد بخش بیشتری از اموال خود را به غیر از وراث بدهد باید برای انجام این کار اجازه ی تمامی وراث را داشته باشد.

در وصیت نامه ی تکمیلی فردی که به نفع آن وصیت نامه عنوان شده باشد، باید و نباید هایی که در وصیت عهدی است را نداشته است و حتی این شخص بعد از مرگ متوفی می تواند به وصیت عمل نکرده و یا آن را نپذیرد.

آیا دولت از ارث هر شخص سهمی دارد؟

سهم الارث هر شخص جزئی از دارایی و اموال وی به حساب می آید و طبق قانون مالیات به این اموال تعلق می گیرد. در صورتی که اموال و یا دارایی از متوفی برای ورثه به ارث برسد،

یکی از وراث و یا وکیل آنها حداقل تا مدت شش ماه بعد از فوت متوفی به اداره ی امور مالیاتی آخرین محل سکونت متوفی مراجعه کرده و در اظهارنامه ی مالیات بر ارث بدهی و یا اموال متوفی را ذکر کند و بعد از انجام مراحل قانونی گواهی تسلیم اظهارنامه مالیاتی بر ارث تنظیم گردیده و تقدیم وراث می گردد.

این گواهی یکی از مدارک مورد نیاز برای اخذ گواهی انحصار وراثت از شورای رفع اختلاف است که در این گواهی تعداد اسامی وراث به طور کامل اعلام گردیده و همچنین میزان سهم هر شخص از ارث نیز معین شده است.

ماموران مالیاتی بعد از اینکه اظهارنامه ی مالیاتی تکمیل شده کلیه اموال منقول یا غیرمنقول متوفی را به نرخ روز قیمت گذاری می کنند و به وراث ارائه می دهند،

اولین بدهی متوفی مهریه ی همسر است

بنابراین از تمامی اموال متوفی که اولین بدهی متوفی مهریه ی همسر است را دادگاه پرداخت می کند و در صورتی که متوفی وصیت نامه ای نداشته باشد، طبق قوانین و ضوابط سهم الارث هر یک از ورثه تعیین شده و با توجه به سهم هر ورثه مالیات در نظر گرفته می شود که این مالیات سهم دولت از اموال متوفی است.

طبق ماده ی نوزده و بیست قانون مالیات بر ارث میزان مالیات در نظر گرفته شده را بین نه تا هفتاد درصد تعیین کرده اند که این مالیات در بعضی از شرایط برای وراث معاف از مالیات در نظر گرفته می شود. بهتر است، بدانید که مالیات فقط برای اموالی محسوب می شود که سند و یا سابقه ی ثبتی در اداره ی ثبت اسناد را دارند و اموال و یا دارایی هایی که هیچ سابقه ی ثبتی را ندارند، مشمول مالیات نمی شوند.

نتیجه گیری

اثبات مالکیت ورثه یکی از اقدامات سختی است که باید برای رسیدن به نتیجه مطلوب از فرد خبره ای کمک بگیرید، ما در سایت تهران لو به عنوان بهترین سایت برای مشاوره حقوقی می توانیم همراه شما باشیم تا بهترین مشاوره ها را در اختیار شما قرار دهیم.